Al hetgeen mij bezig houdt, raakt of gevoelens die niet verwoord willen of kunnen worden krijgen hun plekje op een doek. Zo ontstaat er een samenspel van kleuren en of vormen.
Ik heb geen schilder/tekenles gehad, het is een vrije vorm van expressie voor mij.
Opbouwend door de grijze bouwstenen aangegeven en begrenzend door de zwarte lijntjes, waarbij weer ruimte voor gevoel kwam aangegeven door de rode kleur die er op aangebracht is
Tijdens de voorbereiding op mijn reis naar Nepal, kwam er op een gegeven ogenblik de behoefte om te schilderen. Hetgeen ik erover gelezen had, opgezocht via google en uit reisverslagen gehoord/vernomen had kreeg kleur en vorm . Zo ontstond er voor mij een fictief plaatje over de bergen, tempels en gletsjers die ik nog ga bezoeken.
Zoveel gebeurd, niet te bevatten..veroorzaakt een chaos in mijn hoofd een orkaan van gevoelens en ben onmachtig te handelen want er wordt niet naar geluisterd.
Telkens keert de gedachte gevoel en verstand, werkelijkheid en zelfbeleving terug. Het is een cirkel die nog doorbroken moet worden, hij blokkeert onnodig en geeft soms een eenzaam gevoel.
Geïnspireerd door een tentoonstelling wilde ik een 'dame' op doek maken. Vanuit mijn gevoel werden het er 2, de een in de schaduw van de ander, vaag zonder duidellijk gezicht maar toch overtuigend aanwezig zijn beide dames. Voor mij is het een vertaling geworden van de beleving van mijn hooggevoeligheid en de kracht van het hart, de doorstroom van energie
Tranen is mijn eerste werkje buiten geschilderd nadat ik mijn nieuwe woning als single betrokken had, tranen om wat er geweest was, tranen als besef dat het definitief is