Vertellen.nu blogs

Daar liepen ze dan. Onder de poortjes gevormd door alle leerlingen van school. Een grote slinger op het schoolplein. Muziek schalde uit de luidsprekers.

Al voor de herfstvakantie was het duidelijk dat het niet goed ging met onze oudste. Hij werd gepest en voelde zich steeds ongelukkiger.

Terwijl heel Nederland bezig is met de verkiezingen, waren we hier bezig met een ander soort verkiezing: het kiezen van een geschikte middelbare school.

Mijn lieve nichtje van vier is groot fan van de film Frozen. In haar prachtige Elsa-jurk zingt ze vol overgave: “Laat het los, laat het gaan!” Ik geniet.

Soms loop ik dagen een liedje te neuriën zonder dat ik weet waar het vandaan komt. Pasgeleden was het “A whole new world” uit de Disney film Aladin...

Oudste zit in groep 8. Volgend jaar gaat hij naar de middelbare school. Ik weet niet waarom, maar ik voel me al dagen melancholisch.

“Doe nou eens normaal!” Ik hoor het mezelf zo vaak zeggen. Als mijn pubers schreeuwen tegen mij of tegen elkaar. Als ze zitten te knoeien met eten. Of als ze iets anders doen dat ik niet kan waarderen. Nou is het bij ons in het gezin belangrijk dat we altijd duidelijk en concreet zijn. Maar ik kan het bijna niet vager maken dan met deze uitroep. Want wat is normaal nou eigenlijk?

Tijdens de zwangerschap van mijn oudste had ik een beeld van manlief met een meisje op zijn schouders. Maar ik had werkelijk geen idee of we een zoon of dochter zouden krijgen en al helemaal geen voorkeur. Toen oudste een jongetje bleek te zijn, was ik dolgelukkig met mijn mooie, stoere mannetje met zijn spierwitte haren...

Toen oudste op vijfjarige leeftijd zijn arm brak, wilden ze deze in het ziekenhuis zonder verdoving weer rechtzetten. Oudste gaf geen kik, maar werd stil...

Het kwartje viel niet gewoon… De kwartjes vlogen met een donderend geraas uit de automaat. Hoe hadden we dit niet eerder kunnen zien?

Gisteren stond ik op met een weemoedig gevoel. Eigenlijk wel gek, want ik had eindelijk weer lekker geslapen. Maar toen wist ik weer wat voor dag het was.

Het duurde een tijdje om eraan te wennen. Dat oudste niet meer werd gepest. Om hem niet meer met een brok in de keel naar school te laten gaan.

Eens in de zoveel tijd kom je een wijsheid tegen waar je niet om heen kunt. Pas geleden trof ik er weer eentje. Een wijze uitspraak die zomaar voorbijkwam.

Op de lagere school werd ik gepest. Ik werd uitgescholden voor vuurtoren en stoplicht en de kinderen zeiden dat ik luizen had. De reden? Ik had rood haar...

Het is bijna zover. Dan staat onze grote man op het podium. Daarna het afscheidsfeest. En volgende week de laatste schooldag. En dan is het echt klaar.

“Vrij zijn, blij zijn, heerlijk gevoel...” Ik loop dit liedje te neuriën en dat is niet toevallig. Morgen is het Bevrijdingsdag. Bevrijdingsdag op vrijdag.